JarBank - Part 4

O nas

Przychodnia weterynaryjna JARBANK- VET powstała w 2014 roku. Jest ona gałęzią, działającej od 1996 roku, rodzinnej, zambrowskiej firmy JARBANK. Naszą misją jest pomoc małym i dużym Pacjentom . Fundamentem naszej pracy jest miłość do zwierząt i troska o ich zdrowie, dlatego staramy się stworzyć naszym Pacjentom przyjazne miejsce, gdzie znajdą pomoc o każdej porze dnia i nocy.

czytaj więcej

Usługi

Aktualności

Podstawowe wiadomości o królikach.

cze 4, 2018

Okrywa włosowa królika zdrowego jest gładka, błyszcząca i gęsta, u królika chorego nastroszona i rzadka. Nos u królika zdrowego powinien być zawsze czysty i suchy. Wnętrze uszu powinno być czyste, przy silnym zapaleniu ucha środkowego królik trzęsie głową i trzyma ją przechyloną na tył. Wszelkie zaburzenia w przewodzie pokarmowym objawiają się brakiem apetytu. Króliki zdrowe w porze karmienia chętnie przychodzą do korytek i pobierają pokarm z wyraźnym apetytem. Ilość wypitej wody jest również pewną miarą stanu zdrowotnego. Normalna ciepłota królików waha się między 38,5-39,5°C. W upalne dni temperatura ciała może być podwyższona do 40,5°C. U królików zdrowych i dorosłych liczba oddechów wynosi 50-60/min, u młodych nieco więcej. Przy wysokiej temperaturze otoczenia oddechy są szybsze ale płytsze. Kilka rad dotyczących pielęgnacji królików. Z królikami należy obchodzić się delikatnie. Nie mogą być wyciągane z klatek za uszy. Zwierzęta te, przy podnoszeniu należy chwycić za fałd skórny na grzbiecie, zaś osobniki duże i ciężkie przenosić obiema rękoma, Co pewien czas należy dokonać przeglądu królika: nadmiernie wyrośnięte pazurki powinny być obcięte, nierównomierny zgryz zębów siekaczy należy wyrównać, pielęgnacja uszu tj. wnętrze uszu zawsze powinno być czyste.Klatki i ich wyposażenie należy regularnie czyścić i odkażać. Przeliczanie wieku królika na wiek człowieka. 6 miesięcy – 15 lat 1 rok – 25 lat 3 lata – 33 lata 5 lat – 49 lat 6 lat – 57 lat 7 lat – 65 lat 8 lat – 73 lata 9 lat – 80 lat 10 lat – 88... czytaj dalej

Co mogą jeść psy i koty?

gru 20, 2017

Psy i koty w przeciwieństwie do wszystkożernego człowieka należą do grupy mięsożerców. Kot jako bezwzględny mięsożerca odżywia się przede wszystkim białkiem zwierzęcym (mięśnie szkieletowe a także podroby: skóra, jelita, nerki, wątroba), natomiast jego zdolność do trawienia węglowodanów jest niewielka, dlatego też produkty pochodzenia roślinnego stanowią nikły procent jego diety. Pies jest natomiast mięsożercą względnym co oznacza, że może a nawet musi dietę mięsną uzupełniać produktami pochodzenia roślinnego. Psy na drodze ewolucji przystosowały się do trawienia węglowodanów, dieta oparta na samym mięsie jest dla nich zbyt uboga i może prowadzić do niedoborów. Zarówno psy jak i koty oprócz swojego „naturalnego” jedzenia spożywają także „ludzkie” produkty, jednak nie wszystkie mogą być przez nie bezpiecznie przyjmowane. Produkty, które mogą zaszkodzić psom i kotom: Czekolada: zawiera trującą teobrominę, która powoduje uszkodzenie narządów wewnętrznych. Jednorazowa dawka śmiertelna to około 4 tabliczek czekolady. Niebezpieczne są także wszystkie inne produkty zawierające kakao jak jogurty i serki kakaowe, ciasta czekoladowe. Niewielkie ilości teobrominy występują też w coli i herbacie. Kawa: zwierzęta rzadko piją kawę ale szkodliwą dla nich kofeinę zawierają też lubiane przez nie jogurty kawowe i inne desery. Cebula, czosnek, por: psy i koty nie przepadają za ich smakiem ale chętnie zjadają je po przetworzeniu w resztkach z obiadu, sosach i sałatkach. Winogrona i rodzynki: w małych ilościach mogą powodować zaburzenia ze strony przewodu pokarmowego, w dużych nawet prowadzić do niewydolności nerek. Owoce cytrusowe: wywołują problemy pokarmowe. Pestki: np. z jabłek, gruszek, wiśni, awokado. Zawierają szkodliwe składniki, które w dużych ilościach mogą prowadzić do zatrucia. Przyprawy: podrażniają przewód pokarmowy. Spożywanie gałki muszkatołowej może prowadzić do uszkodzenia układu nerwowego. Produkty wysoko przetworzone zawierające przyprawy, konserwanty, słodziki, sól,... czytaj dalej

« Starsze

Nowsze »

Porady

HIPERTERMIA CZYLI LETNI PROBLEM NASZYCH PUPILI

cze 27, 2016

Hipertermia, czyli stan przegrzania organizmu, objawia się osłabieniem, zaburzeniami świadomości, intensywnym zianiem i utrudnionym oddechem. W skrajnych przypadkach prowadzi do uszkodzenia układu nerwowego i śmierci. Jak uniknąć hipertermii: unikaj wychodzenia z psem na spacer w okresie najwyższych temperatur, tj. koło południa; na dłuższe spacery zarezerwuj sobie czas o poranku i wieczorem; upewnij się, że miska z wodą jest cały czas pełna; wystaw też dodatkowe miski na zewnątrz-skorzystają z nich zwłaszcza koty, które spacerują bez opieki właściciela; nie zakładaj psu kagańca- psy prawie w ogóle się nie pocą, oddają nadmiar ciepła przez otwarty pysk; unikaj chodzenia po nagrzanym asfalcie- jeśli pies jest zabezpieczony przeciwko kleszczom najlepsze na spacery będą zacienione lasy; nie zostawiaj psa w samochodzie, nawet z otwartym oknem; jeśli musisz podróżować z psem wybierz się w trasę nocą-jazda w ciągu dnia i postoje na parkingach (gdzie pies leży na nagrzanym podłożu) mogą mu tylko zaszkodzić; Jak pomóc zwierzęciu gdy dojdzie do przegrzania: połóż zwierzę na mokrym kocu-brzuch jest zazwyczaj najmniej owłosiony więc najlepiej oddaje ciepło; przykryj zwierzę mokrym ręcznikiem i polewaj chłodną wodą-nie musisz chłodzić wody w lodówce, temperatura musi być zbijana powoli, żeby nie wywołać szoku! połóż zimny okład na głowie, pamiętaj żeby zmieniać go co kilka minut; możesz spryskać opuszki i końcówki uszu alkoholem, który szybko paruje zabierając ciepło; pootwieraj okna w mieszkaniu ale nie kładź zwierzęcia bezpośrednio w przeciągu żeby go nie przeziębić; nie wlewaj wody na siłę do pyska-możesz spowodować wymioty i zakrztuszenie; jeśli zwierzę będzie w stanie pić samo możesz dodać do wody łyżkę miodu, żeby dostarczyć mu energii; w skrajnych przypadkach potrzebna jest dożylna kroplówka; nie podawaj zwierzęciu ludzkich leków przeciwgorączkowych! ... czytaj dalej

Czy psy i koty mają problemy z zębami?

wrz 11, 2015

Nasi pupile mogą zmagać się z problemami z uzębieniem, więc musimy o nie dbać i zwracać uwagę na ich stan. Poniżej opisujemy najbardziej popularne problemy zdrowotne związane z zębami naszych psów i kotów. Choroby przyzębia i kamień nazębny Zapalenie przyzębia, czyli tkanek utrzymujących ząb w zębodole, to jedna z najczęściej występujących jednostek chorobowych jamy ustnej psów i kotów. Przyczyną tego stanu są bakterie bytujące w jamie ustnej i odkładające się na granicy zębów i dziąseł. Ich metabolity uszkadzają tkankę przyzębia, prowadząc w konsekwencji do jej zniszczenia, rozchwiania i wypadania zębów.Jak powstaje kamień nazębny?Początkiem procesu jest tworzenie się płytki bakteryjnej czyli osadu na powierzchni zębów i w kieszonkach dziąsłowych. W skład płytki oprócz mikroorganizmów wchodzą także resztki pokarmów, którymi odżywiają się bakterie. W wyniku działalności bakterii i produkowanych przez nie metabolitów dochodzi do odpowiedzi organizmu w postaci reakcji zapalnej. Z kolei długotrwały proces zapalny prowadzi do uszkodzenia tkanek przyzębia, a w konsekwencji do ich zniszczenia. Pozbawione podpory zęby zaczynają wypadać. Nie jest to jedyny skutek toczącego się procesu. Sama płytka bakteryjna zostaje wysycona solami wapnia i magnezu pochodzącymi ze śliny, przekształcając się w kamień nazębny, który stale przyrasta powiększając uszkodzenie zębów i dziąseł. Jest to przyczyną dyskomfortu i bólu, który prowadzi do cierpienia zwierząt.Jakie są konsekwencje chorób przyzębia?Narastaniu płytki bakteryjnej, czyli żółtego, miękkiego osadu na powierzchni zębów, towarzyszy pojawienie się nieprzyjemnego zapachu z jamy ustnej. Z biegiem czasu, wraz z powstawaniem kamienia nazębnego zapach zmienia się w silny, cuchnący, gnilny odór, którego nie da się zwalczyć żadnymi metodami profilaktycznymi.Przewlekły stan zapalny dziąseł jest przyczyną bólu i trudności z pobieraniem pokarmu- jest to niebezpieczne zwłaszcza u kotów, które źle reagują na... czytaj dalej

KLESZCZE- dlaczego się ich boimy?

lip 6, 2015

Do gatunków atakujących nasze zwierzęta zaliczamy: kleszcza łąkowego, kleszcza pospolitego oraz brązowego kleszcza psiego. Wbrew powszechnej opinii, miejscem bytowania tych stworzeń są nie tylko drzewa, ale także wysokie trawy, krzewy i krzewinki. Oznacza to, że do ukąszeń przez kleszcze dochodzi także poza lasami, tj. w parkach, ogródkach, działkach a nawet na przydomowych trawnikach. Chociaż szczyt największej aktywności kleszczy w naszym kraju przypada na miesiące: kwiecień-maj i sierpień-wrzesień, do pogryzień może dochodzić w ciągu całego roku, nawet zimą. Jest to związane z ocieplającym się klimatem, krótkimi okresami mrozów oraz zmniejszaniem się powierzchni lasów. Wpływ na zwierzętaSame ukąszenie przez kleszcza nie jest bolesne. Zdarza się natomiast, ze w miejscu ugryzienia tworzy się bolesny stan zapalny, powstają krosty i strupy.Inwazja kleszczy, jak każdych pasożytów żywiących się krwią, może, w przypadku dużego nasilenia, prowadzić do zubożenia organizmu o składniki odżywcze i w konsekwencji, do anemii.Główna rola chorobotwórcza w przypadku kleszczy, polega na transmisji czynników zakaźnych. Do chorób przenoszonych przez kleszcze zaliczamy: boreliozę, erlichiozę, babeszjozę, teileriozę i hepatozoonozę. Babeszjoza- choroba śmiertelnaBabeszjoza to choroba pasożytnicza, powodowana przez pierwotniaka Babesia Canis, który wnika do krwiobiegu podczas ukąszenia kleszcza, a następnie osadza się w krwinkach czerwonych, prowadząc do ich rozpadu. Oddziaływanie pasożyta na organizm zwierzęcia jest wielokierunkowe. Po pierwsze, obecność pasożyta we krwi prowadzi do uwolnienia endogennych pirogenów, czyli substancji zapalnych. Pojawia się bardzo wysoka gorączka, nawet do 41oC, zwierzę nie chce jeść ani pić, kładzie się w chłodnych miejscach.W wyniku uszkodzenia i rozpadu krwinek czerwonych rozwija się także silna, postępująca anemia. Zwierzę jest bardzo osłabione, nie ma siły wstać, nie interesuje się otoczeniem.Barwniki z rozpadłych krwinek przefiltrowywane są przez nerki, powodując ich uszkodzenie. Pojawia się ciemnobrązowy... czytaj dalej

PCHŁY- czy są groźne?

lip 1, 2015

Pchły to drobne pasożyty zewnętrzne, bytujące na psach i kotach i pożywiające się ich krwią. Chociaż wielokrotnie widzimy silnie zapchlone zwierzęta niewykazujące objawów klinicznych, nie oznacz to, że pasożyty te są dla organizmu obojętne. Dlaczego pchły są tak powszechne?Dorosłe pchły, bytujące na zwierzęciu, składają duże ilości jajeczek, które następnie osypują się na podłoże.Larwy pcheł gromadzą się w dużych ilościach w szparach podłogi, na kanapach i fotelach, w budach i legowiskach, a także w samochodach i transporterach, którymi przewożone są zwierzęta.Zarówno larwy jak i dorosłe pasożyty wykazują dużą odporność na głód oraz mogą przetrwać duże amplitudy temperatur.Zwierzęta zarażają się pchłami przebywając w zainfekowanym środowisku. Możliwe jest także zarażenie podczas bezpośredniego kontaktu, kiedy pchła przeskakuje z żywiciela na żywiciela.W szerzeniu inwazji tych popularnych pasożytów największy udział mają bezpańskie psy i koty. Bytując na strychach, w piwnicach i śmietnikach, wprowadzają do tych środowisk duże ilości larw, którymi zarażają się kolejne osobniki. Jaki mają wpływ na zwierzęta?Dorosłe pchły, żywiąc się krwią, powodują zubażanie organizmu o składniki odżywcze, czego konsekwencją może być nawet anemia. Żerowanie pcheł jest szczególnie uciążliwe dla szczeniąt i kociąt, u których może dochodzić do opóźnienia rozwoju i charłactwa. Pchły mogą też oddziaływać na organizm w sposób pośredni, jako wektor, czyli przenosiciel czynników chorobotwórczych. Posiadają one bowiem, zdolność do transmisji jajeczek pasożytów wewnętrznych np. tasiemców. Mogą przenosić także wirusy m. in. wirus panleukopenii, który atakuje kocięta.Chociaż psie i kocie pchły są specyficzne gatunkowo, w czasie głodu są w stanie atakować także ludzi, żywiąc się ich krwią. Jak poznać, że nasz pupil ma pchły?Nie każdy pies czy kot, który ma pchły się drapie. Istnieją jednak osobniki szczególnie wrażliwe na wydzieliny i wydaliny... czytaj dalej