JarBank - Part 3

O nas

Przychodnia weterynaryjna JARBANK- VET powstała w 2014 roku. Jest ona gałęzią, działającej od 1996 roku, rodzinnej, zambrowskiej firmy JARBANK. Naszą misją jest pomoc małym i dużym Pacjentom . Fundamentem naszej pracy jest miłość do zwierząt i troska o ich zdrowie, dlatego staramy się stworzyć naszym Pacjentom przyjazne miejsce, gdzie znajdą pomoc o każdej porze dnia i nocy.

czytaj więcej

Usługi

Aktualności

Ważniejsze choroby królików

cze 20, 2018

Myksomatoza- jest to choroba przenoszona głównie przez wirusy. Wirus wywołujący to schorzenie przenoszony jest głównie przez owady kłujące (komary, pchły) i roztocza. Choroba rozprzestrzenia się bardzo szybko. Pierwszym objawem choroby jest obrzęk okolicy głowy i pyska. Do klasycznych objawów należy zaliczyć również: zakaźne zapalenie spojówek, wypływ z oczu i obrzęk powiek, a później głowy, uszu oraz narządów płciowych. W ostrej postaci choroby, Temperatura ciała wzrasta do 43°C, króliki przestają jeść i pić, chudną i padają. Śmiertelność dochodzi do 100%. Pomór królików- jest to choroba wirusowa. Charakteryzuje się bardzo ostrym przebiegiem. W ciągu 48, a nawet 18-36 godzin od zakażenia dochodzi do zejścia śmiertelnego. Na 2-3 godziny przed upadkiem obserwuje się u zwierząt gwałtowne osłabienie i duszność. Pojawia się surowiczy wysięk z nosa, przybierający często formę krwawą, pienistą. Często przed śmiercią króliki wykonują gwałtowne ruchy. Do zakażenia dochodzi przez kontakt bezpośredni ze zwierzętami chorymi. Bardzo często króliki zakażają się za pośrednictwem legowiska, pokarmu, a nawet innych zwierząt i opiekuna. Śmiertelność dochodzi do 100%. Katar zakaźny- Pałeczki posocznicy krwotocznej (Pasteurella multocida) wywołujące to schorzenie występują w przyrodzie, nabierają one właściwości chorobotwórczych z chwilą osłabienia naturalnej odporności zwierząt. Pierwszym objawem choroby jest wodnisty wyciek z nosa, który w dalszej kolejności staje się śluzowaty, a w końcu ropny. Króliki kichają i zaczynają kaszleć. Rozwija się zapalenie rogówki oka, zapalenie spojówki- oczy są zaropiałe. Na głowie mogą wystąpić obrzęki, wskutek zbierania się ropy. Do schorzeń występujących u królików zalicza się również choroby inwazyjne wywołane przez pasożyty wewnętrzne lub zewnętrzne i grzybice wywołane przez różne gatunki grzybów. Mając na uwadze troskę o zdrowie królików należy pamiętać o tym, aby przy zaobserwowaniu u nich zmian chorobowych... czytaj dalej

Żywienie królików

cze 13, 2018

Trawa i siano- są podstawowym pokarmem królików. Trawa i zioła zawierają wszystkie niezbędne składniki których króliki potrzebują. Siano zastępuję świeżą trawę i nazywane jest „króliczym chlebem”, 70% dziennej racji królików powinno składać się z siana. Dostarcza ono błonnika, który redukuje niebezpieczeństwo powstania blokady układu pokarmowego oraz gazów. Zioła- to źródło węglowodanów, tłuszczy, białka, minerałów i witamin. Zioła najlepiej zbierać na łące, działce czy miejscach, które nie są nawożone oraz z dala od ulicy i nie z terenów gdzie żyją dzikie króliki. Warzywa- zawierają niezbędne witaminy i minerały, białka i węglowodany, dostarczają wodę i urozmaicają dietę. Dzienna racja- to ok. 100 gram na 1 kg mc. królika. Najlepiej podawać królikom warzywa liściaste oraz korzeniowe. Owoce- są bardzo kaloryczne, dlatego należy podawać je królikom jedynie jako przysmak, nie częściej niż 2-3 razy w tygodniu w małych ilościach. Owoce podajemy bez pestek (jabłka, wiśnie, śliwki), ponieważ zawarte w pestkach glikozydy cyjanogenne, mogą spowodować zatrucie. Owoce bezpestkowe w połączeniu z wodą mogą być przyczyną biegunki. Nasiona i zboża- uzupełniają dietę królików w aminokwasy, nienasycone kwasy tłuszczowe, białko i błonnik. Największe zastosowanie mają ziarna zbóż: jęczmienia, pszenicy, kukurydzy i owsa. Gałązki- czyszczą i pielęgnują zęby oraz masują dziąsła, działają jak pasta do zębów. Granulat- to skoncentrowany pokarm dla królików, który składa się z siana, ziaren, otrębów zbóż oraz lucerny. Zawiera także niezbędne witaminy i minerały, jednak nie podajemy go młodym królikom. Pokarm ten może być podawany 2-3 razy dziennie w małej ilości. Granulat zawsze musi być świeży i zawierać min. 18% błonnika. Woda- należy zapewnić królikowi stały dostęp do świeżej wody, która pomaga w trawieniu, ma wpływ na pracę nerek i jest niezbędna do... czytaj dalej

« Starsze

Nowsze »

Porady

Etapy rozwoju szczeniąt i kociąt.

sie 23, 2017

Znajomość etapów rozwoju psiej i kociej psychiki pozwala na prawidłowe wykształcenie relacji pomiędzy człowiekiem a zwierzęciem, uniknięcie niepożądanych zachowań oraz kontrolę nad rozwojem charakteru zwierzęcia. Etapy rozwoju socjalnego szczeniąt: Etap noworodka: 0-2t tydzień życia. Szczenięta rodzą się ślepe, a oczka zaczynają otwierać pod koniec 2 tyg życia. Jest to czas intensywnego rozwoju zmysłów, zwłaszcza węchu. Chociaż początkowo szczenięta są mało aktywne, pod koniec tego okresu zaczynają nawiązywać kontakty z rodzeństwem, pojawiają się początki pierwszych zabaw. Etap psiej socjalizacji: 3-7 tydzień życia. Szczenięta dzięki ostrym zębom mlecznym uczą się zadawania i reagowania na ból. W ten sposób zdobywają umiejętność kontrolowania swojej agresji. Jest to okres, w którym właściciel powinien zacząć brać szczenięta na ręce, głaskać, oglądać i pielęgnować. Dzięki tym zabiegom szczenięta oswajają się z człowiekiem i kształtują swoją odporność na stres. Matka powarkując i pomrukując zaczyna dyscyplinować szczenięta, co ma wpływ na kształtowanie charakteru. Dlatego do końca tego okresu szczenięta powinny pozostać z matką, inaczej mogą wykazywać nadmierną agresję w stosunku do innych psów. Gdy pod koniec tego okresu stanie się widoczne agresywne zachowanie matki względem próbujących ją ssać szczeniąt, jest to moment kiedy pieski przestają już potrzebować mleka i powinny zostać przestawione na żywienie karmą. Etap socjalizacji z człowiekiem: 7-12 tydzień życia. Jest to okres, w którym szczenięta mogą trafić do nowego domu. W tym czasie szczenięta powinny mieć jak najwięcej kontaktu z domownikami a także poznawać swoje środowisko domowe i zewnętrzne. Wszystkie doświadczenia zebrane na tym etapie pozwolą szczeniętom wyzbyć się lęku przed otaczającym światem. Należy zacząć dyscyplinować szczenięta, ale bez wywoływania silnego strachu lub bólu, inaczej w dorosłym życiu będą nadmiernie lękliwe. Etap ustalania miejsca w... czytaj dalej

Świerzb uszny- przewlekła choroba pasożytnicza

sie 1, 2017

Czym jest świerzb uszny i komu zagraża? Jest to choroba wywoływana przez Świerzbowca usznego, mikroskopijnego, owalnego pajęczaka pasożytującego w zewnętrznym przewodzie słuchowym. Atakuje zarówno psy i koty. Występuje w każdym wieku zwierzęcia jednak częściej zarażeniu ulegają osobniki młode, kocięta i szczenięta. Nieleczony świerzb uszny może utrzymywać się miesiącami, powodując silny świąd i ból. Czy jest to choroba zaraźliwa i jak się przenosi? Świerzb uszny jest chorobą wysoce zaraźliwą. Wyizolowane pajęczaki przeniesione do suchego miejsca giną po 10-14 dniach, w środowisku wilgotnym są w stanie przeżyć nawet 2 miesiące. Do zarażenia dochodzi przez bezpośredni kontakt między zwierzętami (lizanie, walki), ale także przez klatki, ręce, legowiska, koce, miski i przedmioty do pielęgnacji. Źródłem zarażenia w środowisku są przede wszystkim bezpańskie psy i koty, często też młode zwierzęta zarażają się od swoich matek podczas pielęgnacji futerka. Jak się objawia? Osobniki świerzbowca pasożytują na powierzchni skóry ucha, nakłuwają ją powodując jej uszkodzenie i tworzenie się strupów. U chorego zwierzęcia dochodzi do zapalenia ucha zewnętrznego. W kanale słuchowym gromadzi się sucha, czarna woskowina zaklejająca jego ujście. Przy wtórnych zakażeniach może pojawić się ropa lub mdły zapach charakterystyczny dla nadkażenia drożdżakami. Świerzb uszny powoduje bardzo silny świąd i ból ucha. Małżowina skórna ulega pogrubieniu, często jest pokaleczona i zniekształcona od ciągłego drapania. W skrajnych przypadkach może dojść do pęknięcia błony bębenkowej, zakażenia ogólnego i zejścia śmiertelnego. Jak leczyć świerzb uszny? Leczenie świerzbu jest długotrwałe i uciążliwe ale przynosi dobre efekty. W procesie leczenia stosuje się specjalistyczne maści, płyny i krople na skórę. Konieczne jest też bardzo częste czyszczenie uszu. Cykl rozwojowy świerzbowca trwa około 3 tygodni, dlatego też leczenie musi być kontynuowane przez równie długi... czytaj dalej

Dieta BARF – zalety i wady żywienia surowym mięsem.

cze 29, 2017

Skrót BARF oznacza: „biologicznie właściwe surowe pożywienie”. Jest to rodzaj diety polegającej na żywieniu zwierząt domowych surowym mięsem, kośćmi i narządami wewnętrznymi. W skład diety BARF mogą wchodzić także owoce, warzywa, orzechy, oleje, zioła i jajka i w mniejszej ilości nabiał. Wszystkie te produkty nie są poddawane obróbce cieplnej, spożywane są w formie surowej. Dieta BARF wyklucza podawanie gotowej karmy przemysłowej oraz produktów zbożowych. Zalety diety BARF: Znane pochodzenie i skład pożywienia: jest to bardzo dobra dieta dla alergików i zwierząt z nietolerancją pokarmową, ponieważ pozwala całkowicie kontrolować skład pożywienia oraz umożliwia eliminację składników szkodliwych lub ciężkostrawnych. Unikanie dodatków żywieniowych: w diecie BARF nie stosuje się dodatków żywieniowych mających na celu poprawę smaku i zapachu karmy. Należy natomiast pamiętać, że chociaż dzisiaj termin „dodatki żywieniowe” kojarzy się bardzo negatywnie, w rzeczywistości oznacza najczęściej witaminy i mikroelementy dodawane do karmy. Poza tym każdy dodatek żywieniowy musi uzyskać zezwolenie na stosowanie w danym kraju, z definicji więc nie może szkodzić spożywającym go zwierzętom. Unikanie produktów zbożowych: chociaż dieta bezglutenowa coraz bardziej zyskuje na popularności wśród ludzi, należy pamiętać, że nietolerancja na gluten jest u zwierząt bardzo rzadka i właściwie do tej pory została udowodniona tylko u seterów irlandzkich. Stosowanie diety bezglutenowej u zdrowych zwierząt nie ma żadnego naukowego uzasadnienia. Zwierzęta, zwłaszcza psy przystosowały się na drodze ewolucji do trawienia węglowodanów. Poza ty należy pamiętać, że zwierzęta uczulają się dużo częściej na białko w mięsie niż węglowodany w zbożach, dlatego stosowanie diety bez zbożowej u alergików nie przyniesie rezultatów. Unikanie niszczenia składników odżywczych w procesie ogrzewania: obróbka cieplna zmniejsza w mięsie zawartość witamin z grupy B i witaminy A oraz niektórych aminokwasów.... czytaj dalej

Jak pomóc psu przetrwać sylwestra?

gru 31, 2016

Ostatni tydzień grudnia i Sylwester to ciężki okres dla naszych zwierząt. Wiele psów panicznie boi się wystrzałów, których w miarę zbliżania się Nowego Roku jest coraz więcej. Pomóżmy im przetrwać ten czas stosując się do kilku wskazówek: Na każdy spacer, nawet w ciągu dnia, zabierajmy smycz i kaganiec. Przestraszone zwierzę może wbiec na jezdnię albo ugryźć osobę próbującą je złapać. Jeśli pies spłoszy się z powodu niespodziewanego wystrzału nie krzyczmy na niego i nie szarpmy za smycz. Stańmy blisko zwierzęcia, skróćmy smycz i stanowczym, ale spokojnym głosem nakażmy psu podążanie za sobą. Przy spokojnym właścicielu zwierzę dużo szybciej się uspokaja. Oswajajmy psa z dźwiękami wystrzałów. Możemy puszczać mu nagrania z odgłosami fajerwerków- najpierw cicho, a potem coraz głośniej. Jeśli pies ma ulubione miejsce, w którym czuje się bezpiecznie, pozwólmy mu się tam schować. Nie zamykajmy zwierzęcia w łazience lub piwnicy, gdyż odseparowanie od właściciela będzie dodatkowym źródłem lęku. W noc sylwestrową unikajmy późnych spacerów. Jednocześnie, pamiętajmy o tym, że niektórym psom jest zdecydowanie łatwiej przetrwać pokazy fajerwerków spacerując z właścicielem niż siedząc w domu w zamknięciu. O północy, podczas wystrzałów, nie gaśmy światła w domu i nie otwierajmy okien. Starajmy się zminimalizować wszelkie negatywne bodźce. Wspomóżmy psa farmakologicznie. W lecznicach dostępne są pasty, kapsułki i tabletki, które zmniejszają uczucie lęku. Leki te nie powodują uśpienia zwierzęcia, ale zmniejszają nerwowość psa i pozwalają mu się szybciej uspokoić. Należy jednak pamiętać, że żeby leki działały muszą być podawane przez kilka dni, dlatego nie czekajmy z ich zastosowaniem do ostatniej chwili. Pamiętajmy, żeby nie podawać psu swoich własnych leków, gdyż możemy mu tylko zaszkodzić Jeśli żadna z powyższych metod nie przynosi... czytaj dalej