Czym jest świerzb uszny i komu zagraża?
Jest to choroba wywoływana przez Świerzbowca usznego, mikroskopijnego, owalnego pajęczaka pasożytującego w zewnętrznym przewodzie słuchowym. Atakuje zarówno psy i koty. Występuje w każdym wieku zwierzęcia jednak częściej zarażeniu ulegają osobniki młode, kocięta i szczenięta. Nieleczony świerzb uszny może utrzymywać się miesiącami, powodując silny świąd i ból.
Czy jest to choroba zaraźliwa i jak się przenosi?
Świerzb uszny 
jest chorobą wysoce zaraźliwą. Wyizolowane pajęczaki przeniesione do suchego miejsca giną po 10-14 dniach, w środowisku wilgotnym są w stanie przeżyć nawet 2 miesiące. Do zarażenia dochodzi przez bezpośredni kontakt między zwierzętami (lizanie, walki), ale także przez klatki, ręce, legowiska, koce, miski i przedmioty do pielęgnacji. Źródłem zarażenia w środowisku są przede wszystkim bezpańskie psy i koty, często też młode zwierzęta zarażają się od swoich matek podczas pielęgnacji futerka.
Jak się objawia?
Osobniki świerzbowca pasożytują na powierzchni skóry ucha, nakłuwają ją powodując jej uszkodzenie i tworzenie się strupów. U chorego zwierzęcia dochodzi do zapalenia ucha zewnętrznego. W kanale słuchowym gromadzi się sucha, czarna woskowina zaklejająca jego ujście. Przy wtórnych zakażeniach może pojawić się ropa lub mdły zapach charakterystyczny dla nadkażenia drożdżakami. Świerzb uszny powoduje bardzo silny świąd i ból ucha. Małżowina skórna ulega pogrubieniu, często jest pokaleczona i zniekształcona od ciągłego drapania. W skrajnych przypadkach może dojść do pęknięcia błony bębenkowej, zakażenia ogólnego i zejścia śmiertelnego.
Jak leczyć świerzb uszny?
Leczenie świerzbu jest długotrwałe i uciążliwe ale przynosi dobre efekty. W procesie leczenia stosuje się specjalistyczne maści, płyny i krople na skórę. Konieczne jest też bardzo częste czyszczenie uszu. Cykl rozwojowy świerzbowca trwa około 3 tygodni, dlatego też leczenie musi być kontynuowane przez równie długi okres.
Czy świerzb uszny jest groźny dla ludzi?
Do zarażenie dochodzi rzadko, ale nie jest ono niemożliwe. Przestrzeganie zasad higieny w kontaktach ze zwierzęciem powinno być wystarczające do ochrony przed infekcją. Należy pamiętać, że na zarażenie bardziej podatne są małe dzieci, osoby starsze a także przewlekle chore.